artykuł hasłowy: przeciwnik

Jednostki:
(1) 1. 'ten, kto się sprzeciwia, nie zgadza, stawia opór, qui resistit, dissentit':
(2) 2. 'ten, kto jest źle usposobiony do kogoś, nieprzyjaciel, prześladowca, wróg, qui in aliquem animo est hostili, hostis, inimicus, persecutor':
(3) ~ o Szatanie:
(4) 3. 'strona przeciwna w procesie sądowym, adversarius':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'ten, kto się sprzeciwia, nie zgadza, stawia opór, qui resistit, dissentit':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.2.3.2. WOLNOŚĆ. NIEPOSŁUSZEŃSTWO. OPÓR 2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	*Bicz bila syø osslicza nye vchilila s drogy, vstøpiwszi z myescza mnye, przecziwnikv (dans locum resistenti), bilbich czø zabil
Przykład w transkrypcji	Być była się oślica nie uchyliła z drogi, ustąpiwszy z mieśca mnie przeciwniku (dans locum resistenti), byłbych cię zabił
Lokalizacja	BZ Num 22, 33.