artykuł hasłowy: przysłuszać

Jednostki:
(1) 1. 'należeć, przynależeć, przysługiwać, odnosić się, alicuius esse, alicui deberi, ad aliquem pertinere': komuś, czemuś:
(2) ~ k(u) komuś, czemuś:
(3) ~ na kogoś:
(4) ~ bez polskiego kontekstu składniowego:
(5) 2. 'być stosownym, godzić się, decere, convenire':
(6) 3. 'przypadać jako obowiązek, być zobowiązanym, alicuius officium esse, obligatum, obstrictum esse':
(7) 4. 'mieć prawo do własności czegoś, do udziału w czymś, ius aliquid possidendi, partem alicuius rei obtinendi habere':
(8) 5. 'wymagać, żądać, postulare, flagitare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(7) 4.
Definicja	'mieć prawo do własności czegoś, do udziału w czymś, ius aliquid possidendi, partem alicuius rei obtinendi habere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.8.3.1. WŁASNOŚĆ, WARTOŚĆ, HANDEL. POŻYCZKA. WYNAGRODZENIE. ŚRODKI NA UTRZYMANIE. POSAG, etc.
Przykład w transliteracji	Rzekl nasz myesczanyn, ysz wye yescze yednego w gynnych dalekych zyemyach, czo tesz k themu gymyenyv przyszlusza (OrtOssol 77, 4: czo szluchą k themv gymyenyv)
Przykład w transkrypcji	Rzekł nasz mieszczanin, iż wie jeszcze jednego w jinnych dalekich ziemiach, co też k temu jimieniu przysłusza (OrtOssol 77, 4: co słucha k temu jimieniu)
Lokalizacja	OrtMac 104.