artykuł hasłowy: rozumieć, rozmieć, rozumieć się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'pojmować, uświadamiać sobie sens czegoś, też w odniesieniu do obcego języka, aliquid intelligere, etiam alienam linguam: a. absolute i bez polskiego kontekstu':
(2) ~b. z dopełnieniem wskazującym, czego dotyczy myślenie: kogoś, coś:
(3) ~ komuś, czemuś:
(4) ~ na kogoś, coś:
(5) ~ o czymś:
(6) ~ w czymś:
(7) ~ ze zdaniem:
(8) ~~ o rozumieniu obcego języka:
(9) 2. 'zauważyć życzliwie, nie lekceważyć, benevolenter animadvertere, non negligere':
(10) 3. 'mieć o czymś, o kimś jakiś sąd, sądzić coś o czymś, interpretować jakoś, widzieć w kimś kogoś, uważać kogoś za coś, de aliqua re vel de aliquo iudicare, aliquid interpretari, aliquem pro aliquo habere':
(11) ~ rozumie się 'ma się na myśli, interpretuje się, in mente est, intelligitur':
(12) ~ 'dotyczy czegoś, ad aliquid pertinet':
(13) ~ 'to jest, to znaczy, id est':
(14) 4. 'znać coś, posiadać wiedzę o czymś, aliquid scire, cognitum habere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	1. 'pojmować, uświadamiać sobie sens czegoś, też w odniesieniu do obcego języka, aliquid intelligere, etiam alienam linguam: a. absolute i bez polskiego kontekstu':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.1.2. ŚWIADOMOŚĆ 2.2.1.6. MYŚLENIE
Przykład w transliteracji	A iusz, crolowe, rozumeyce (intelligite), nauczce se, czso sødzice zemø
Przykład w transkrypcji	A już, krolowie, rozumiejcie (intelligite), nauczcie sie, cso sądzicie ziemię!
Lokalizacja	Fl 2, 10, sim. Puł.