artykuł hasłowy: ruszyć, ruszyć się

Jednostki:
(1) 1. 'wykonać ruch, wprawić w ruch, uczynić niestałym, motum facere, movere, instabilem reddere':
(2) ~ 'nic nie zrobić, nihil facere':
(3) ~ 'zwinąć obóz i pójść w drogę, castra movere atque proficisci':
(4) ~ ruszyć się 'poruszyć się, zatrząść się, moveri, concuti': [ziemia ruszyła sie jest]
(5) ~ przenośnie:
(6) 2. 'wyruszyć, wymaszerować, exire, proficisci':
(7) ~ ruszyć się 'udać się, wyruszyć, se conferre, proficisci':
(8) ~ 'uciec, fugere':
(9) 3. 'naruszyć całość, uszkodzić, skazić, violare, frangere, polluere':
(10) ~
(11) ~
(12) 4. 'dotknąć, zabrać, naruszyć czyjś stan posiadania, tangere, auferre, aliquid alicui adimere':
(13) 5. 'usunąć skądś, ex aliquo loco movere':
(14) ~ (o kmieciu, de cmethone) ruszyć się 'odejść, opuścić rolę, wieś, abire, agrum, vicum relinquere':
(15) 6. 'przekroczyć przykazania, złamać układy, praecepta violare, negligere, pactiones frangere':
(16) 7. 'wszcząć sprawę sądową, litem alicui intendere':
(17) ~ 'wszcząć sprawę sądową o kradzież, aliquem de furto postulare':
(18) 8. 'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, naganić sędziego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare, iudicem vituperare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(18) 8.
Definicja	'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, naganić sędziego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare, iudicem vituperare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	Propterea dominus Fredricus iudicem increpavit al. ruszyl, quia super ipsum penam iniuste sentenciavit 1438
Przykład w transkrypcji	Propterea dominus Fredricus iudicem increpavit al. ruszył, quia super ipsum penam iniuste sentenciavit 1438
Lokalizacja	AGZ XI 145, sim. 1441 ib. 185, 1446 ib. 263.