artykuł hasłowy: rzucić, rzucić się

Jednostki:
(1) 1. 'szybkim, silnym ruchem nadać czemuś pęd, cisnąć, miotnąć', najczęściej w znaczeniach przedrostkowych: 'odrzucić, podrzucić, wrzucić, zrzucić, iacere, saepissime cum praepositione: reicere, subicere, inicere, deicere':
(2) ~ 'losować, sortiri':
(3) ~ 'wprawiać w ruch, movere':
(4) ~ 'położyć się, recumbere':
(5) ~ przenośnie (o troskach, de curis) 'powierzyć komuś, alicui permittere':
(6) ~ 'zniweczyć, udaremnić, aliquid perdere, irritum facere':
(7) ~
(8) 2.a. 2. rzucić się a. 'zerwawszy się z miejsca, ruszyć pospiesznie, poskoczyć, celeriter exoriri, exsilire':
(9) ~ 'uścisnąć, objąć, complecti':
(10) ~b. 'napaść, natrzeć na kogoś, zaatakować, impetum in aliquem facere':
(11) ~ 'siłą zająć czyjś majątek, bonis alicuius per vim potiri':
(12) ~ przenośnie 'zawładnąć, kimś, aliquo potiri ': [rzuci się na kogoś duch boży]
(13) ~c. 'gwałtownym ruchem skoczyć w dół, se deicere':
(14) ~d. 'z rozmachem upaść na coś, in aliquid cadere, ruere':
(15) ~e. 'trysnąć, pociec, prosilire, emicare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(14) ~d.
Definicja	'z rozmachem upaść na coś, in aliquid cadere, ruere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	3.3. RUCH
Przykład w transliteracji	Tedi pochicyw Saul myecz, nastawyw przecyw sobye rzucyl syø nan (irruit in eum)
Przykład w transkrypcji	Tedy pochyciw Saul miecz <swoj>, nastawiw przeciw sobie, rzucił się nań (irruit in eum)
Lokalizacja	BZ I Par 10, 4, sim. ib. 10, 5.