artykuł hasłowy: słuszać, słuszeć

Jednostki:
(1) 1. 'należeć, należeć się, przynależeć, przypadać, przysługiwać komuś (z tytułu prawa), pertinere, contingere, alicui (iure) competere': bez polskiego kontekstu składniowego:
(2) ~ do czegoś:
(3) ~ komuś:
(4) ~ k(u) komuś, czemuś:
(5) ~ na kogoś, coś:
(6) ~ przed kogoś:
(7) 2. 'podlegać (sądowi, prawu), (iurisdictioni, iuri) subici':
(8) ~ ku czemuś:
(9) ~ na coś:
(10) ~ w coś:
(11) 3. 'dotyczyć, attinere, referri':
(12) 4. 'być stosownym, odpowiednim, godzić się, convenire, decere':
(13) ~a. tylko w 3. sg.: a. 'przystoi, jest słuszne, właściwe, godzi się, decet, convenit, fas est':
(14) ~
(15) ~ 'trzeba, jest potrzebne, konieczne, oportet, necesse est':
(16) ~c. 'wolno, można, licet':
(17) 5. 'być posłusznym, wypełniać czyjąś wolę, oboedire, parere':
(18) 6. 'życzliwie słuchać kogoś, czegoś, wysłuchać kogoś, secundas aures praebere, aliquem exaudire':
(19) 7. 'słyszeć, audire' (?):
(20) 8. 'pozwolić, permittere, sinere' (?):

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(2) ~
Definicja	do czegoś:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO
Przykład w transliteracji	Yze then gagy, o g[z]yz pan Ondrzye pozywal, ne sluchsa do Czarnoczyna, ale ku Mąnkarzouiczom 1423
Przykład w transkrypcji	Iże ten gaj, o jiż pan Ondrzej pozywał, nie słusza do Czarnocina, ale ku Mąkarzowicom 1423
Lokalizacja	AKPr VIIIa 162.