artykuł hasłowy: słyszeć

Jednostki:
(1) 1. 'posiadać zdolność słyszenia, audire, audiendi facultatem habere':
(2) 2.a. 2. 'odbierać dźwięki, też posłyszeć, usłyszeć kogoś, coś, auribus sonos percipere, item audire aliquem, aliquid': a. dopełnienia bliższego brak albo dopełnieniem zaimek inny niż osobowy w acc.:
(3) ~
(4) b. dopełnieniem rzeczownik lub zaimek osobowy w acc.:
(5) ~
(6) c. ze zdaniem:
(7) 3. 'dowiadywać się o czymś od kogoś, usłyszeć od kogoś jakąś wiadomość, audire aliquid ex aliquo':
(8) ~ (coś) o kimś:
(9) ~
(10) ~ 'dowiedzieć się poufnie, secreto cognoscere':
(11) ~ 'wiedzieć, znać, noscere, cognoscere':
(12) ~ (o czymś niezwykłym, niespotykanym, de aliqua re inaudita, insolita):
(13) 4. 'słuchać kogoś, czegoś, z uwagą przysłuchiwać się temu, co ktoś mówi, aliquem, aliquid auscultare, secundas aures praebere':
(14) 5. 'wysłuchać kogoś, spełnić czyjąś prośbę, aliquem exaudire, alicuius preces explere':
(15) 6. 'być posłusznym, wypełniać czyjąś wolę, oboedire, obsequi':
(16) 7. 'słychać, mówi się o czymś, jest pogłoska, fama fert':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'posiadać zdolność słyszenia, audire, audiendi facultatem habere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.1.4.2. ZMYSŁ SŁUCHU 2.2.1.1. SPOSTRZEGANIE ZMYSŁOWE
Przykład w transliteracji	Ale ia iaco gluchi ne sliszal iesm (non audiebam)..., vczinil iesm se iaco czlowek ne sliszøczi (non audiens)
Przykład w transkrypcji	Ale ja jako głuchy nie słyszał jeśm (non audiebam)..., uczynił jeśm sie jako człowiek nie słyszący (non audiens)
Lokalizacja	Fl 37, 14–5, sim. Puł.