artykuł hasłowy: sprawić

Jednostki:
(1) 1. 'pokierować, poprowadzić, rządzić, regere, administrare': [tu o Bogu]
(2) ~
(3) ~
(4) ~ dubium: sprawione rzeczy 'władza, kierownictwo, potestas, gubernaculum':
(5) 2. 'usprawiedliwić, uniewinnić, wykazać niewinność, zasadność, słuszność, excusare, expurgare, innocentiam, iustitiam, aequitatem probare':
(6) ~ 'uznać prawdziwość, aliquid verum iudicare':
(7) 3. 'przygotować, przysposobić, uczynić zdatnym do użytku, praeparare, instituere, utilem reddere':
(8) 4. 'sporządzić, zrobić, wykonać, conficere, facere, exsequi':
(9) ~
(10) 5. 'zrealizować, doprowadzić do skutku, efficere, ad finem adducere':
(11) ~ 'spłacić dług, nomen solvere':
(12) 6. 'spowodować, wywołać, efficere': [zbawienie sprawić]
(13) 7. 'zapewnić komuś powodzenie, szczęście, felicem, beatum reddere':
(14) 8. sprawić się 'ugodzić się, załatwić spór polubownie, in gratiam redire, controversiam diiudicare':
(15) 9. wieloznaczne z powodu braku kontekstu:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(14) 8.
Definicja	sprawić się 'ugodzić się, załatwić spór polubownie, in gratiam redire, controversiam diiudicare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.3.2. MEDIOWANIE 2.4.3.4. POMOC. ŻYCZLIWOŚĆ 2.4.3.5. ZGODA. POROZUMIENIE
Przykład w transliteracji	(Mikołaj już porozumiał się) al. spravil schą (z ojcem parobka) 1454
Przykład w transkrypcji	(Mikołaj już porozumiał się) al. sprawił się (z ojcem parobka) 1454
Lokalizacja	TymWol 77.