artykuł hasłowy: sromocenie
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) 2. |
| Definicja | 'zarzucenie sędziemu, sądowi niewłaściwego postępowania sądowego, errorem, aliquem iudicibus obiciendi actus': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Pothem yąwno rzecznyk procz szandv na drodze rzekl: Przysząsznyczy nyesprawnye wczynyly... Czo ten przerzeczony rzecznyk a (pro o) takye wysznanye y vwlaczanye y szromoczenye przepadl (quid praedictus praelocutor racione huiusmodi retralocutione et oblocutione succubuit)? |
| Przykład w transkrypcji | Potem jawno rzecznik procz sądu na drodze rzekł: Przysiężnicy niesprawnie uczynili... Co ten przerzeczony rzecznik o takie wyznanie i uwłaczanie i sromocenie przepadł (quid praedictus praelocutor racione huiusmodi retralocutione et oblocutione succubuit)? |
| Lokalizacja | OrtOssol 53, 3, sim. OrtrMac 66. |