artykuł hasłowy: sromocić
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) 2. |
| Definicja | 'uczynić zarzut sędziemu, sądowi, niewłaściwego postępowania sądowego, errorem aliquem iudicibus obicere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Rzekl<li> Hannusz na przyszasznyky, by mv krzywdą vczynyly..., o tha szlowa mogą mv wyną dacz... Posznaly szye tych szlow, tedy szromoczyl wasz wszythkych, czsosczye szyedzely w then czasz na lawyczy (tunc vos scabinos omnes... contumeliavit) |
| Przykład w transkrypcji | Rzekł<li> Hannusz na przysiężniki, by mu krzywdę uczynili..., o ta słowa mogą mu winę dać... Poznali sie tych słow, tedy sromocił was wszytkich, csoście siedzieli wtenczas na ławicy (tunc vos scabinos omnes... contumeliavit) |
| Lokalizacja | OrtOssol 53, 4, sim. OrtMac 66. |