artykuł hasłowy: (S) sterczeć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | (o księdze Joba, de libro Iob) 'roić się od błędów, być pełnym błędów, erroribus scatere, erroribus plenum esse': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | St<e>rczalą statebat (pro scatebat) id est ebuliebat (Iob qui adhuc apud Latinos iacebat in stercore, et vermibus scatebat errorum, integrum immaculatumque gaudete Job prol.) ca 1470 |
| Przykład w transkrypcji | St<e>rczała scatebat id est ebuliebat (Iob qui adhuc apud Latinos iacebat in stercore, et vermibus scatebat errorum, integrum immaculatumque gaudete Job prol.) ca 1470 |
| Lokalizacja | MamLub 117. |
| Uwagi | ~ Wydawcy poprawiają na st<e>rczeć, co jest wątpliwe. Być może za czeskim strčiti 'wetknąć, wsadzić'. |