artykuł hasłowy: szepietliwy
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'wadliwie wymawiający, sepleniący, blaesus': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Iązyk yego (sc. Jesusa), vmovny a vyelebne movy, nye rychly, nye klokyethlyvy, nye szepetlyvy any momotlyvy (lingua fuit... non promptula vel garrula... non fuitque balbutiens) |
| Przykład w transkrypcji | Język jego (sc. Jesusa), umowny a wielebne mowi, nie rychły, nie kłokietliwy, nie szepietliwy ani momotliwy (lingua fuit... non promptula vel garrula... non fuitque balbutiens) |
| Lokalizacja | Rozm 151. |