artykuł hasłowy: szepiotać
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'wadliwie wymawiać, seplenić, male pronuntiare, blaesum sonum edere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Y<e>sczye dw lyat ny myal (sc. Jesus), począl movycz spelna slova vymavyayącz a nycz nye zayąkayącz, yako ynsche dzyeczy pyrvey szepyecza, yedno pol slova wymavyaya (quia solent pueri primo titubando proferre vix dimidia verba detruncando), bo obyczay yest dzyeczynny, yze vątpy<ą>cz yezykyem szeplunya, alyes navykna yezykyem slova movycz |
| Przykład w transkrypcji | J<e>szcze dwu lat ni miał (sc. Jesus), począł mowić spełna słowa wymawiając a nic nie zająkając, jako insze dzieci pirwej szepiecą, jedno poł słowa wymawiają (quia solent pueri primo titubando proferre vix dimidia verba detruncando), bo obyczaj jest dziecinny, iże wątpi<ą>c językiem szeplunią, ależ nawykną językiem słowa mowić |
| Lokalizacja | Rozm 99. |