artykuł hasłowy:  śmierć, śmierzć, śmirć, śmirzć

Jednostki:
(1) 1. 'skończenie, utrata życia, zgon, wyjątkowo pozbawienie kogoś życia, mors':
(2) ~ 'pogaństwo, paganitas' (?):
(3) ~ 'pozostałość z pośmiertnego rozkładu ciała, reliquiae corporis mortui':
(4) ~ 'rana śmiertelna, vulnus mortiferum':
(5) ~ 'ostatnia chwila umierania, supremum tempus vitae, tempus mortis' (?):
(6) ~~ związki z przymiotnikami (alfabetycznie):
(7) ~ 'śmierć naturalna, mors naturalis':
(8) ~ 'potępienie wieczne, poena aeterna, qua quis post mortem afficitur':
(9) ~~ wybrane związki z czasownikami: być ku śmierci (o chorobie) 'sprowadzać śmierć, mortem afferre':
(10) ~ 'być winnym śmierci, być sprawcą śmierci, mortis noxium esse, culpa mortis teneri':
(11) ~ 'być martwym, mortuum esse':
(12) ~ 'być w niebezpieczeństwie śmierci, in periculo mortis versari':
(13) ~ 'ponieść śmierć, umrzeć, mortem oppetere, mori':
(14) ~ 'znieść czyjąś śmierć, mortem alicuius ferre':
(15) ~ 'skazać na śmierć, morte aliquem multare':
(16) ~ 'żywić, utrzymywać aż do śmierci, usque ad mortem alere':
(17) ~ 'doprowadzić do czyjejś śmierci, mortem alicui afferre':
(18) ~ 'czyjaś śmierć się przybliża, mors alicuius appropinquat':
(19) ~ 'iść na stracenie, ire ad mortem':
(20) ~ 'zadać śmierć przez umęczenie, bicie, bodzenie, pogryzienie, cruciatu, verberis, feriendo, morsu alicui mortem inferre':
(21) ~ 'naradzać się, obmyślać sposób czyjegoś uśmiercenia, de morte alicui conferenda consilium inire':
(22) ~ 'otrzymać karę za czyjąś śmierć, poenam pro morte alicui illata solvere':
(23) ~ 'być śmiertelnie chorym, mortifere aegrotare':
(24) ~ 'mieć zabójcze właściwości, mortiferum esse':
(25) ~ 'odradzać zabójstwo, necem dissuadere':
(26) ~ 'zupełnie stracić przytomność, mentem et sensum amittere':
(27) ~ 'odrzucić, nie zgodzić się na własną śmierć, propriam mortem reicere, non concedere':
(28) ~ 'ponieść śmierć, zginąć, mortem oppetere':
(29) ~ 'po śmierci ciała uzyskać życie wieczne, vitam aeternam assequi':
(30) ~ 'zsyłać śmierć, mortem mittere':
(31) ~ 'doradzać wydanie kogoś na śmierć, mortis alicui inferendae auctorem esse':
(32) ~ 'przyprowadzić na rozprawę oskarżonego, zagrożonego skazaniem na śmierć, reum, cui poena mortis imminet, ad iudicium adducere':
(33) ~ 'oczekiwać w więzieniu na wykonanie wyroku śmierci, poenam mortis in carcere exspectare':
(34) ~ 'coś jest podstawą do wymierzenia komuś kary śmierci, aliquid poenae mortis alicui constituendae causa est':
(35) ~ 'zaznać śmierci, umrzeć, mortem oppetere, mori':
(36) ~ 'stać się śmiertelnym, mortalem fieri, immortalitatem amittere':
(37) ~ 'prawem vyznaczyć karę śmierci, poenam mortis lege constituere':
(38) ~ 'umrzeć, mori':
(39) ~ '(wy)prowadzić na stracenie, ad mortem ducere':
(40) ~ 'unikać skazania na śmierć, poenam mortis effugere':
(41) ~ 'zabić, zamordować, interficere, necare':
(42) 2. 'śmierć uosobiona, mors personificata':
(43) 3. 'mór, zaraza, pestis':
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajautosemantyczna
Numer(42) 2.
Definicja'śmierć uosobiona, mors personificata':
Gramatykarzeczownik
Semantyka
Przykład
w transliteracji		O mors, o szmerczi, ero, bødø, mors tua, morsus tuus ero, inferne (Os 13, 14)! ca 1420
Przykład
w transkrypcji		O mors, o śmierci, ero, będę, mors tua, morsus tuus ero, inferne (Os 13, 14)! ca 1420
LokalizacjaRRp XXIV 83.