artykuł hasłowy: świadczyć, świaczczyć, świaczszyć, świaczyć, świadszyć, świedczyć, świedszyć

Jednostki:
(1) 1. 'składać zeznanie w sądzie, występować w charakterze świadka, testimonium in iudicio dicere, testem esse': absolute i bez kontekstu polskiego:
(2) ~
(3) ~~ coś:
(4) ~ ze zdaniem:
(5) ~~ z określeniami nazywającymi sprawę będącą przedmiotem zeznań: coś:
(6) ~ o coś:
(7) ~ przeciw czemuś:
(8) ~ o czymś:
(9) ~ w czymś:
(10) ~~ z określeniami nazywającymi osobę, w sprawie której składa się zeznanie: komuś:
(11) ~ na kogoś:
(12) ~ przeciw komuś:
(13) 2. 'wspierać sprawę w sądzie czyimś zeznaniem lub jakimś stwierdzonym faktem, testimonio alicuius vel re quadam relata causam in iudicio adiuvare':
(14) ~ przenośnie 'toczyć sprawę przeciw komuś, litem adversus aliquem agere':
(15) 3. 'wypowiadać się, składać oświadczenie, wydawać urzędowe orzeczenia, zaświadczenia, indicare, nuntiari, declarare, testimonium dare, litteris aliquid comprobare':
(16) 4. 'potwierdzać, głosić coś, czego się było świadkiem, o czym się dobrze wie, aliquid cognitum confirmare, testari':
(17) 5. 'dowodzić, udowadniać, probare, docere, argumentis confirmare':
(18) 6. 'nakazywać, pouczać, napominać, iubere, praecipere, admonere':
(19) 7. 'upominać, ostrzegać, admonere, appellare aliquem de aliqua re' (?):

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) ~~
Definicja	z określeniami nazywającymi sprawę będącą przedmiotem zeznań: coś:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka
Przykład w transliteracji	Bo woyth swey rzeczy sam szwyatczycz (OrtMac 46; szwyaczycz) nye moze
Przykład w transkrypcji	Bo wojt swej rzeczy sam świadczyć (OrtMac 46; świaczyć) nie może
Lokalizacja	OrtOssol 40, 4, sim. ib. 40, 3.