artykuł hasłowy: (S) (świętoczarownik) świętoczarewnik
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ten kto uprawia czary przy użyciu świętych przedmiotów lub w świętych miejscach, qui rebus sacris adhibitis vel locis sacris incantationem facit': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Species incantationum: decantatores, gadacze, incantatores, zacly<nacze>, lecowny<cy>, augures, ptakoprawczy, arioli, szwyathoczarewnyczy, cirurgi, nawyasznyczy, aruspices czassoczarewnyczy XV ex. |
| Przykład w transkrypcji | Species incantationum: decantatores, gadacze, incantatores, zakli<nacze>, lekowni<cy>, augures, ptakoprawcy, arioli, świętoczarewnicy, cirurgi, nawięźnicy, aruspices czasoczarewnicy XV ex. |
| Lokalizacja | GlPozn 39. |