artykuł hasłowy: tenże

Jednostki:
(1) 1. zaimek wskazujący (z naddanym naciskiem) użyty samodzielnie odsyła do osoby lub rzeczy wymienionej w poprzednim zdaniu 'on to, on właśnie, is, ille ipse':
(2) 2.a. 2. zaimek przymiotny wskazujący przy rzeczowniku informuje (z naciskiem), że obiekt lub zdarzenie nazwane rzeczownikiem jest obecne w konsytuacji lub sąsiednim kontekście 'ten sam, ten właśnie, idem, ille ipse': a. rzeczownik bez innej przydawki:
(3) ~
(4) ~~
(5) b. rzeczownik z przydawką zaimkową:
(6) ~ tenżeć:
(7) 3. zaimek przymiotny wskazujący służy jako odpowiednik zdania pobocznego przydawkowego 'ten sam, taki sam, idem, aeque talis':
(8) ~ z elipsą rzeczownika:
(9) 4. zaimek rzeczowny (w neutr. sg.) odsyła do faktu, dziania się z reguły zaistniałego w przeszłości, wyrażonego zwykle w poprzedniej wypowiedzi:
(10) ~ 'przez to, w ten sposób, hac re, hoc modo':
(11) ~ 'dlatego, skutkiem tego, propterea, quam ob rem':
(12) 5. zaimek rzeczowny wskazujący służy jako odpowiednik zdania pobocznego przedmiotowego:
(13) 6.a. 6. w funkcji zaimka względnego 'który, qui': a. z odpowiednikiem w zdaniu nadrzędnym:
(14) ~b. bez odpowiednika w zdaniu nadrzędnym:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(8) ~
Definicja	z elipsą rzeczownika:
Gramatyka	zaimek
Semantyka	3.4.6. RELACJA. WSKAZYWANIE. PODOBIEŃSTWO. RÓŻNICA. RÓWNOWAGA. PROPORCJE
Przykład w transliteracji	Ktora cyø zemya przymye vmarlø, w teysze (in ea) y ia vmrø
Przykład w transkrypcji	Ktora cię ziemia przymie umarłą, w tejże (in ea) i ja umrę
Lokalizacja	BZ Ruth 1, 17.