artykuł hasłowy: dobrodziejca
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'dobrodziej, beneficus, qui bonum facit': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Dobrodzeycze, *vstam vrządniczy (war. kal.: dobrodzierscze, vstawny vrzandnyczi) benefici (dixit autem, sc. Jezus, eis: Reges gentium dominantur eorum, et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur Luc 22, 25) |
| Przykład w transkrypcji | Dobrodziejce, ustawni urzędnicy (war. kal.: dobrodzierżce, ustawni urzędnicy) benefici (dixit autem, sc. Jezus, eis: Reges gentium dominantur eorum, et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur Luc 22, 25) |
| Lokalizacja | MPKJ V 124. |