artykuł hasłowy: uciec, uciec się

Jednostki:
(1) 1. 'szybko się skądś oddalić (aby uniknąć niebezpieczeństwa), zbiec, ujść, velociter discedere ex aliquo loco (periculi vitandi causa), fugere, abire, evadere':
(2) ~ z określeniami nazywającymi punkt wyjścia: od kogoś, czegoś:
(3) ~ z czegoś:
(4) ~ komuś:
(5) ~ z określeniami nazywającymi przyczynę ucieczki: przed kimś, czymś:
(6) ~ czymś:
(7) ~ 'opuścić, porzucić kogoś, coś, aliquem, aliquid relinquere':
(8) ~
(9) 2. 'udać się do kogoś a. gdzieś dla uzyskania ratunku, pomocy, schronienia, zwrócić się o pomoc, schronić się, ad aliquem vel in aliquem locum se conferre auxilii petendi causa, fidei alicuius se committere, confugere': do czegoś:
(10) ~ k(u) komuś, czemuś:
(11) ~ na coś:
(12) ~ pod coś:
(13) ~ w coś:
(14) ~~ uciec się:
(15) ~ do kogoś, czegoś:
(16) ~ k(u) komuś, czemuś:
(17) 3. 'uniknąć śmierci, gniewu, kary itp. z czyichś rąk, effugere mortem, iram, poenam, similia, quae aliquis comminatur':
(18) 4. 'gonić, ścigać, fugientem persequi' (?):

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(14) ~~
Definicja	uciec się:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka
Przykład w transliteracji	Postawyą thobye myescze, gdze szą ma vczyecz (in quem fugere debeat Ex 21, 13) XV p. post.
Przykład w transkrypcji	Postawię tobie mieśce, gdzie się ma uciec (in quem fugere debeat Ex 21, 13) XV p. post.
Lokalizacja	Kałużn 283.