artykuł hasłowy: uderzyć, uderzyć się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'zadać cios, ugodzić, plagaminferre, percutere, ferire': a. absolute:
(2) ~b. kogoś:
(3) ~
(4) ~
(5) ~ (kogoś) w coś po czymś:
(6) ~
(7) ~
(8) ~ (kogoś), czymś:
(9) ~ komuś policzek, poszyjek:
(10) ~c. coś:
(11) ~ w coś:
(12) ~
(13) 2. 'napaść, rzucić się na kogoś (z czymś), najechać, natrzeć, zaatakować, impetum facere in aliquem, inradere, aggredi':
(14) ~
(15) ~
(16) 3. 'opanować nagle, ogarnąć kogoś, coś, owładnąć kimś, czymś, aliquem, aliquid subito occupare, capere, alicuius rei potiri':
(17) 4. uderzyć się 'stuknąć się (o coś), zderzyć się (z czymś), potknąć się, ad aliquid allidi, pede labi':
(18) 5. 'rzucić, cisnąć, miotnąć, iacere, mittere':
(19) ~ 'upaść, cadere':
(20) ~ 'rzucić się na coś, przypaść do czegoś, in aliquid se conicere, ad aliquid accidere':
(21) 6. 'uderzyć, spadając, spaść z hukiem, cadendo ferire, cum fremitu cadere': [gromy uderzyły]
(22) 7. w zbyt dosłownym przekładzie z łaciny: uderzyć (z kimś ślub) 'ustanowić, zawrzeć (układ, przymierze), facere (foedus)':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(9) ~
Definicja	komuś policzek, poszyjek:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	Iacom ia Pyotrowi nye vderzil dwu policzkv 1446
Przykład w transkrypcji	Jakom ja Piotrowi nie uderzył dwu policzku 1446
Lokalizacja	AKPr VIIIa 49.