artykuł hasłowy: utrącić, utrącić się czy utręcić, utręcić się

Jednostki:
(1) 1. 'mocno uderzyć, potłuc, vehementer percutere, contundere':
(2) ~ utrącić się 'uderzyć się, stuknąć się o coś, potknąć się, offendere aliquid, allidi ad aliquid, pede labi':
(3) 2. 'ukształtować, uformować, informare, fingere' (?):

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'mocno uderzyć, potłuc, vehementer percutere, contundere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	Jaco Jan... ne gąl Vanczinczewego czloweka gwaltem y ne bil go ani policzcowal, any swlekal, any mv nogy vtrączil 1420*
Przykład w transkrypcji	Jako Jan... nie jął Więceńcewego człowieka gwałtem i nie bił go ani policzkował, ani swlekał, ani mu nogi utrącił 1420
Lokalizacja	Kościan nr 836.