artykuł hasłowy: wątpić

Jednostki:
(1) 1. 'nie być przekonanym o prawdziwości czegoś, nie dowierzać, nie ufać w pełni, de veritate alicuius rei dubitare, non credere, diffidere':
(2) ~ czemuś:
(3) ~ o coś:
(4) ~ na czymś:
(5) ~ o czymś:
(6) ~ w czymś:
(7) ~
(8) ~ ze zdaniem:
(9) 2. 'wahać się, incertum, dubium esse':
(10) 3. 'tracić, utracić nadzieję, desperare':
(11) 4. 'wadliwie wymawiać, niepewnie, z jąkaniem, male, haesitanter pronuntiare, balbutire':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(11) 4.
Definicja	'wadliwie wymawiać, niepewnie, z jąkaniem, male, haesitanter pronuntiare, balbutire':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.4.1. UMIEJĘTNOŚĆ MÓWIENIA. SPOSÓB MÓWIENIA. SZTUKA WYMOWY. CECHY GŁOSU
Przykład w transliteracji	Bo obyczay yest dzyeczynny, yze vątpy<ą>cz yezykyem szeplunya (solet enim labilis infantum cespitare lingua), alyes navykna yezykyem slova movycz
Przykład w transkrypcji	Bo obyczaj jest dziecinny, iże wątpi<ą>c językiem szeplunią (solet enim labilis infantum cespitare lingua), ależ nawykną językiem słowa mowić
Lokalizacja	Rozm 99.