artykuł hasłowy:  weselić, wieselić, wiesielić, weselić się, wesielić się, wieselić się, wiesielić się
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'sprawiać radość, zadowolenie, dawać szczęście, animum laetum, iucundum, beatum reddere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Weselicz bødze (Puł: wyeszyelycz [szye] *będzę, KartŚwidz: veselicz bødze) iøzyk moy sprawedlnoscz twoiø (exsultabit lingua mea iustitiam tuam) |
| Przykład w transkrypcji | Wiesielić będzie (Puł: wiesielić [sie] będzie, KartŚwidz: weselić będzie) język moj sprawiedlność twoję (exsultabit lingua mea iustitiam tuam) |
| Lokalizacja | Fl 50, 15. |