artykuł hasłowy:  2. wieść, wieść się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'towarzyszyć komuś i ukazywać właściwą drogę, kierunek, prowadzić kogoś, coś dokądś, do wnętrza, na teren czegoś, pomagać iść, też przymuszać iść z sobą, ciągnąć kogoś siłą, aliquem ducere, deducere, adducere, perducere': a. bez określeń lokalnych i docelowych w tekście polskim lub z określeniami wyrażonymi bez użycia form deklinacyjnych:
(2) ~
(3) ~ kogoś, coś:
(4) b.aa. b. z określeniami nazywającymi punkt docelowy: aa. gen. do kogoś, czegoś:
(5) ~bb. dat. k(u) czemuś:
(6) ~cc. acc. na coś:
(7) ~ przed kogoś:
(8) ~ w coś:
(9) ~ punkt docelowy wyrażony przysłówkiem:
(10) c. z określeniami nazywającymi punkt wyjścia: gen. od kogoś, czegoś:
(11) ~ z czegoś:
(12) d.aa. d. z określeniami nazywającymi teren akcji: aa. acc. przez coś:
(13) ~bb. instr. czymś:
(14) ~cc. loc. po czymś:
(15) e.aa. e. z określeniami nazywającymi cel: aa. gen. do czegoś:
(16) ~bb. dat. ku czemuś:
(17) ~cc. acc. na coś:
(18) ~ w coś:
(19) ~dd. z inf.:
(20) f. użycia specjalne: początek wieść 'mieć źródło, pochodzić, originem ducere, provenire':
(21) ~ 'dowodzić oddziałem wojska, alam ducere, alae ducem esse':
(22) ~ 'zachowywać praktyki religijne, cultum divinum peragere':
(23) 2. (o łodzi, de navi) 'kierować, popędzać w jakimś kierunku, ducere, pellere':
(24) ~
(25) 3. (o wodzie, de aqua) 'powodować przepływ, ciągnąć, prowadzić, ducere, derivare':
(26) ~ 'akwedukt, wodociąg naziemny, aquaeductus, fossa qua aqua ducitur':
(27) 4. 'stanowić dojście gdzieś, prowadzić dokądś, ducere, ferre, tendere':
(28) 5. (o świadkach i oskarżonych, de testibus et reis) 'prowadzić na rozprawę sądową, dowodzić do sądu, stawiać w sądzie, ad iudices adducere':
(29) ~
(30) 6. 'składać skargę, prowadzić sprawę w sądzie, causam alicui intendere, agere':
(31) 7. 'prowadzić do jakiegoś stanu, powodować coś, przyprawiać o coś, ducere, adducere in statum aliquem':
(32) 8. (o życiu, de vita) 'prowadzić, pędzić, spędzać, ducere, gerere, degere':
(33) 9. 'mówić, twierdzić, dicere, asserere':
(34) ~
(35) 10. wieść się 'wywodzić się (od przodków), pochodzić, originem ducere, genus trahere':
(36) 11. wieść się 'dziać się, odbywać się, agi, fieri':
(37) 12. wieść się (o kobiecie po porodzie, de femina post puerperium) 'iść do świątyni, aby oczyścić się od zmazy rytualnej, ecclesiam ad purificandum ingredi':
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajautosemantyczna
Numer(3) ~
Definicjakogoś, coś:
Gramatykaczasownik lub forma czasownikowa
Semantyka
Przykład
w transliteracji		Tesczy ony szø szobø (leg. z sobą) volu y osla vedly bily
Przykład
w transkrypcji		Teżci oni są z sobą wołu i osła wiedli byli
LokalizacjaGn 3b.