artykuł hasłowy: własny, włosny, włostny

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'w jakiś sposób związany, bezpośrednio zależny od osoby (wyjątkowo od rzeczy), o której mowa, swój, proprius, suus': a. bez kontekstu:
(2) b. (o obiektach niebędących osobami, de rebus et animalibus) 'należący do kogoś, przynależny do kogoś, stanowiący czyjąś część, qui ad aliquem, pertinet, alicuius (pars) est':
(3) ~
(4) ~ 'zapis własnoręczny, litterae propria manu scriptae':
(5) ~~ o częściach ciała, de partibus corporis:
(6) ~~ 'osobiście przysiąc, osobistą przysięgą się oczyścić, praesentem, ipsum iurare':
(7) ~~ włos(t)ne 'własność, własne mienie, bona sua propria':
(8) c. (o osobach, de hominibus) 'związany pokrewieństwem lub innymi więzami społecznymi, propinquus, sanguine vel necessitate coniunctus':
(9) ~
(10) ~ 'anioł stróż, angelus tutelaris':
(11) ~ 'sam osobiście, ipse, praesens':
(12) d. (o abstraktach, de rebus abstractis) 'przynależny do tego, o kim (o czym) jest mowa, będący jego cechą lub integralną częścią, pochodzący od niego, będący wynikiem jego działania, proprius, qui alicuius est, ad aliquem pertinet, ab aliquo originem ducit':
(13) ~
(14) ~ 'nazwa własna, nomen proprium':
(15) 2. 'obowiązujący jako prawo, będący prawem, legalis, legitimus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	niepełna A
Numer	(13) ~
Jednostka nieciągła	włos(t)ny swoj, swoj włostny:
Funkcja
Semantyka
Przykład w transliteracji	Ezechias vstauil zbor kaplanski, ... kaszdego w urzødze swem wlostnem (in officio proprio)
Przykład w transkrypcji	Ezechyjasz ustawił zbor kapłański, ... każdego w urzędzie swem włostnem (in officio proprio)
Lokalizacja	BZ II Par 31, 2.