artykuł hasłowy: wschód

Jednostki:
(1) 1. 'strona świata, w której pojawia się rano słońce, oriens, mundi pars, qua sol oritur':
(2) ~
(3) ~
(4) ~ 'miejsce na horyzoncie, w którym pojawia się rano słońce zimą, południowy wschód, punctum inter ortum et meridiem spectans, quo sol in hieme oritur':
(5) ~ w błędnym tłumaczeniu łac. auster:
(6) 2. 'pora, o której pojawia się zorza lub rano słońce, poranek, tempus, quo aurora vel sol oritur':
(7) 3. 'stopień, schodek, gradus, scalarum pars':
(8) ~
(9) ~ 'schody kręcone, scala in spiram ducta':
(10) ~ 'podwyższenie dla mówcy, podium, solium':
(11) ~ 'psalmy gradualne, śpiewane prawdopodobnie przez pobożnych przy wchodzeniu po schodach do świątyni jerozolimskiej, psalmi, qui a fidelibus gradus templi Ierosolimitani ascendentibus cantabantur':
(12) 4. 'wejście (tu do doliny Emat), introitus, ostium':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'strona świata, w której pojawia się rano słońce, oriens, mundi pars, qua sol oritur':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	3.2. PRZESTRZEŃ
Przykład w transliteracji	Spewaycze bogu, iensze *wstopil na nebossa nebos ku wschodu (ad orientem)
Przykład w transkrypcji	Śpiewajcie Bogu, jenże wstąpił na niebiosa niebios ku wschodu (ad orientem)
Lokalizacja	Fl 67, 36, sim. Puł.