artykuł hasłowy:  wyprawić

Jednostki:
(1) 1. 'dać córce (siostrze) wychodzącej za mąż należne jej mienie ruchome lub nieruchome, dać wyprawę, posag, filiae (sorori) nubenti dotem vel parapherna donare':
(2) 2. 'uwolnić od różnego rodzaju zobowiązań (zwłaszcza wynikających z poręki), zapłacić za kogoś jego finansowe zobowiązania (np. długi, kary itp.), aliquem liberare a quibusvis obligationibus, praecipue fideiussorem a sponsione (debitis eius vel multis solutis)':
(3) ~ kogoś:
(4) ~ kogoś czegoś:
(5) ~ kogoś ot czegoś:
(6) ~ kogoś z czegoś:
(7) ~ kogoś ot kogoś (z czegoś):
(8) ~ kogoś z kogoś:
(9) ~ kogoś o coś:
(10) ~ coś komuś:
(11) 3. 'uwolnić, wykupić nieruchomość z ciążących na niej zobowiązań, res immobiles aere alieno liberare, redimere':
(12) ~ 'wykupić nieruchomość lub rzecz zajętą lub zastawioną, pignus redimere':
(13) 4. 'zabezpieczyć nabywcę lub rzecz nabytą od pretensji osób trzecich, emptorem rei alienatae vel rem alienatam a cuiusvis vindiciis tueri': kogoś:
(14) ~ coś:
(15) 5. 'spłacić, zapłacić, persolvere, expendere' (?):
(16) ~ 'spłacić skrypt dłużny, syngrapha solvere' :
(17) 6. 'oswobodzić, wybawić, uratować, liberare, servare':
(18) 7. 'usprawiedliwić, wykazać niewinność (zwykle stronie zwrotnej), aliquem crimine liberum esse declarare (praecipue reflexive)':
(19) 8. 'załatwić sprawy (np. na posiedzeniu sądu), perficere, decernere aliquid (in iudicio)':
(20) ~
(21) 9. 'przygotować, przysposobić, przyuczyć, parare, praeparare, expedire':
(22) 10. (o dokumencie, de litteris publicis) 'sporządzić, wystawić, conscribere, conscribi iubere, dare' (?):
(23) 11. 'usunąć, zlikwidować, abolere, tollere':
(24) 12. 'opowiedzieć, podać do wiadomości, narrare, notum facere':
(25) 13. 'wysłać, wyprawić, mittere, emittere':
(26) 14. 'spowodować (tu wysłanie pozwu), vocationem in ius mittendam curare':
(27) 15. 'wziąć pod uprawę, (terram exstirpatam) colere, excolere':
(28) 16. 'wydać, zwrócić, przekazać, reddere, exhibere':
(29) 17. wieloznaczne z powodu braku kontekstu:
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajautosemantyczna
Numer(21) 9.
Definicja'przygotować, przysposobić, przyuczyć, parare, praeparare, expedire':
Gramatykaczasownik lub forma czasownikowa
Semantyka
Przykład
w transliteracji		Pan bog wasz dal wam zemyø tø to k dzedzicztwv, wyprawcze syø przed swø braczø (expediti praecedite fratres), gidzicze przed synmi israelskimi
Przykład
w transkrypcji		Pan Bog wasz *dał wam ziemię tę to k dziedzictwu, *wyprawcie się przed swą bracią (expediti praecedite fratres), jidzicie przed synmi israelskimi
LokalizacjaBZ Deut 3, 18.