artykuł hasłowy: wysocze
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'wysokość, szczyt czegoś (tu zapewne świątyni jerozolimskiej), summitas, fastigium (hic fortasse templi Ierosolymitani)': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Poloszili sø znamona swa znamona (pro znamony), a ne poznali sø, iaco w wiszczu na wisocze (sicut in exitu super summum, Psałterz podiebradzki: na wysoczye) |
| Przykład w transkrypcji | Położyli są znamiona swa znamiona, a nie poznali są jako w wyściu na wysocze (sicut in exitu super summum, Psałterz podiebradzki: na wysoczye) |
| Lokalizacja | Fl 73, 6. |
| Uwagi | ~ Zapewne błędne zrozumienie czeskiego wyrazu. [W Bibliotece zabytków wyraz hasłowy odczytany jako na wysoce.] |