artykuł hasłowy:  wysoki

Jednostki:
(1) 1. 'mający znaczną odległość między swoją podstawą a wierzchołkiem, długi w pionie, dużego wzrostu, altus, excelsus, procerus':
(2) ~ (o oczach, de oculis) 'szeroko rozwarte, latius diducti':
(3) 2. 'znajdujący się ponad czymś, w górze, w górnej części czegoś, ponad otoczeniem, górny, superior, celsus, sublimis':
(4) ~ o miejscach świętych, de locis sacris:
(5) ~ o miejscach kultu pogańskiego, de locis sacris paganorum:
(6) ~ 'siła, moc, potęga, vis, potentia, robur':
(7) ~ (o głosie, de voce) 'donośny, rozchodzący się daleko, altus, clarus':
(8) 'cienki, tu o kwincie, tj. piątym dźwięku w interwale, acutus hoc loco de quinta':
(9) 3.a. 3. 'stojący w jakiejś hierarchii ponad innymi, nadrzędny, dignitate superior': a. (o Bogu, de Deo) 'nikomu niepodległy, nad całym światem panujący, wszechmocny, też jako tytuł nadawany Bogu oraz o atrybutach Boga, altissimus, omnipotens':
(10) ~
(11) ~ 'Bóg, Deus':
(12) b. (o człowieku, też o Jezusie, aniołach i świętych, de homine, etiam de Christo, angelis, sanctis) 'godny czci, mający szczególne uprawnienia, dignus, illustris, magnus, superus':
(13) ~
(14) ~
(15) ~
(16) ~
(17) ~ 'ród arystokratyczny, gens nobilis, illustris':
(18) c. 'sąd stojący wyżej w hierarchii sądów, iudicium quoddam superius':
(19) ~ 'sąd wyższej instancji, iudicium superius':
(20) d. (o miejscu, de loco) 'zaszczytny, honorificus, honorabilis':
(21) ~ o atrybucie władzy, de signo potestatis:
(22) ~ o zaszczytach, dostojeństwach związanych z piastowanym urzędem, władzą, de honoribus ad dignitatem, potestatem aliquam pertinentibus:
(23) e. (o czasie, de tempore) 'ważny, gravis, magnus':
(24) f. 'zwierzchność, auctoritas':
(25) 4. 'znaczny pod względem ilości, rozmiarów, natężenia, magnus, grandis, amplus':
(26) ~ w określeniach pojęć oderwanych:
(27) 5. 'wyróżniający się, wzniosły, wspaniały, doskonały, excellens, eximius, praestans':
(28) 6. 'wyniosły, pyszny, superbus, gloriosus':
(29) ~
(30) 7. wyszy 'wcześniej wymieniony, prius dictus':
(31) ~
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajautosemantyczna
Numer(22) ~
Definicjao zaszczytach, dostojeństwach związanych z piastowanym urzędem, władzą, de honoribus ad dignitatem, potestatem aliquam pertinentibus:
Gramatykaprzymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka
Przykład
w transliteracji		Bo kv vyschemv stolczv (ad summam virtutum) nye moczą, alye smyarą <jest podobno> przydz
Przykład
w transkrypcji		Bo ku wyszemu stolcu (ad summam virtutum) nie mocą, ale śmiarą <jest podobno> przyć
LokalizacjaRozm 559.