artykuł hasłowy: wzdawca
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ten, kto przekazuje drugiemu przed sądem nieruchomość lub inne rzeczy, qui alicui bona immobilia vel alias res in iudicio tradit': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Przyszedl geden czlowyek przed gayny sąnd y wszdal drugyemv czlowyekowy szwe dzyedzyczstwo. W *themze szand[v] przyszedl gyny czlowyek y zapowyedzal v thego pyenyadze, czo mv wszdano dzedzyczstwo, czosz mv ge wynowath, czso mv dzyedzyczstwo wszdal szlowye ten wszdawcza |
| Przykład w transkrypcji | Przyszedł jeden człowiek przed gajny sąd i wzdał drugiemu człowiekowi swe dziedzicstwo. W tenże sąd[u] przyszedł jiny człowiek i zapowiedział u tego pieniądze, co mu wzdano dziedzicstwo, coż mu je winowat, cso mu dziedzicstwo wzdał, słowie ten wzdawca |
| Lokalizacja | OrtOssol 59, 3. |