artykuł hasłowy: wznikły
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ten, który zaczął istnieć, pojawił się, powstał, qui ortus est, apparuit': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Y *bødø møszowye wznykly (Biblia boskowicka: wznikli) tich czasow (gigantes... erant super terram in diebus illis) |
| Przykład w transkrypcji | I będą mężowie wznikli (Biblia boskowicka: wznikli) <na ziemi> tych czasow (gigantes... erant super terram in diebus illis) |
| Lokalizacja | BZ Gen 6, 4. |
| Uwagi | ~ Bohemizm. |