artykuł hasłowy: zawieść, zawieść się

Jednostki:
(1) 1. 'wskazując komuś drogę zajść z nim dokądś, zaprowadzić, ducere, adducere':
(2) ~ przenośnie: [w błąd zawieść]
(3) 2. 'uprowadzić, porwać, abducere, rapere':
(4) 3. 'namówić (dziewczynę) do stosunku płciowego, uwieść, seducere, illicere in stuprum':
(5) 4. 'oddać w zastaw na zabezpieczenie zobowiązania (zwykle spłaty długu), obligare, pignori dare':
(6) 5. 'oddać, przekazać, dare, tradere':
(7) ~ 'wprowadzić urzędowo w posiadanie nieruchomości, in possessione rerum immobilium auctoritate publica collocare':
(8) 6. 'wszcząć sprawę przed sądem, wytoczyć proces, causam ad iudicem deferre':
(9) 7. 'zobowiązać się, obligari, se astringere':
(10) 8. zawieść się kimś, czymś 'powołać się przed sądem na kogoś, coś jako na dowód swojej racji, niewinności, swojego prawa, testimonio alicuius (rei) uti':
(11) '?'

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(2) ~
Definicja	przenośnie: [w błąd zawieść]
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.3.5.4. ZASADY ŻYCIA WEDŁUG RELIGII 2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.4.5.2. Wyrazy w znaczeniach przenośnych; porównania, użycia poetyckie 3.3. RUCH
Przykład w transliteracji	Gdisby sly duch nektorego cloueka f ten tho blød szauotl, macz gø (sc. Maryją Magdolanę) on takesz f pokucze nasladouacz
Przykład w transkrypcji	Gdyżby zły duch niektorego człowieka w ten to błąd zawiodł, mać ją (sc. Maryją Magdolanę) on takież w pokucie naśladować
Lokalizacja	Gn 14b.