artykuł hasłowy: zesłanie (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) 2. |
| Definicja | (o Bogu, de deo) 'przysłanie kogoś w jakimś celu, actus aliquem demittendi': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Muszym ('muszę') v (pro z) svego mocznego stolcza na dol stąpycz (leg. zstępić) y smylovacz szye nad nymy (sc. ludźmi) przez mego mylego szyna na svyat zeslanye |
| Przykład w transkrypcji | Musim ('muszę') z swego mocnego stolca na doł zstępić i smiłować sie nad nimi (sc. ludźmi) przez mego miłego syna na świat zesłanie |
| Lokalizacja | Rozm 44. |