artykuł hasłowy: dura
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) 2. |
| Definicja | 'jama, nora, cavum, fovea': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Fftorecz przyrodzene gesth tho vøszeve, ysze gdis szø on che odmlodzycz, tedycz vøcz on ge gorske korzene, a potem vøcz on flesze f durø czasznø. A tako vøcz on thamo szebe (leg. z siebie) starø skorø szeme |
| Przykład w transkrypcji | W toreć przyrodzenie jest to wężewe, iże gdyż się on chce odmłodzić, tedyć więc on je gorskie korzenie, a potem więc on wlezie w durę ciasną, a tako więc on tamo z siebie starą skorę zemie |
| Lokalizacja | Gn 172b. |