artykuł hasłowy: (zlitowanie) zlutowanie (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (3) 2. |
| Definicja | (o Chrystusie, de Christo) 'ofiara przebłagalna dla pojednania człowieka z Bogiem, piaculum': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Szlutowane (MamLub 306: slutowanye, GlWroc 36r: syednane, SKJ V 271: obyeta, R XXV 176: orądownyk) propiciacio (ipse, sc. Iesus Christus, est propitiatio pro peccatis nostris I Jo 2, 2) XV in. |
| Przykład w transkrypcji | Zlutowanie (MamLub 306: slutowanie, GlWroc 36r: sjednanie, SKJ V 271: obieta, R XXV 176: orędownik) propiciacio (ipse, sc. Iesus Christus, est propitiatio pro peccatis nostris I Jo 2, 2) XV in. |
| Lokalizacja | Szwed 50. |