artykuł hasłowy: zmącony (?) (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'błądzący, żyjący w błędzie, errans, in errore vivens': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Propter illos, qui fuerunt supersticiosi, gl. id est erantes in fide uel malam fidem habentes zmuscheny (pro zmuczeny?, leg. zmąceni) wyerze (leg. w wierze), venit (sc. Iesus) solus inter eos XV med. |
| Przykład w transkrypcji | Propter illos, qui fuerunt supersticiosi, gl. id est erantes in fide uel malam fidem habentes zmąceni (?) w wierze, venit (sc. Iesus) solus inter eos XV med. |
| Lokalizacja | RRp XXIV 375. |