artykuł hasłowy: znamienity

Jednostki:
(1) 1. 'duży, wielki pod względem rozmiarów, natężenia, magnus, amplus':
(2) ~
(3) 2. 'mający duże znaczenie, ważny, doniosły, niezwykły, niecodzienny, szczególny, wyjątkowy (także w sensie negatywnym), grandis, gravis, magni momenti (etiam in malam partem)':
(4) ~
(5) ~ 'bez wady, doskonały, integer, perfectus': [o głosie]
(6) ~ 'uroczysty, świąteczny, sollemnis, festivus':
(7) ~ 'upamiętniający, memorabilis, memorandus':
(8) ~~
(9) 3. (o ludziach, de hominibus) 'wybijający się ponad otoczenie, bardzo się wyróżniający, znakomity, wybitny, nieprzeciętny (także w sensie negatywnym, excellens, nobilis, insignis (etiam in malam partem)':
(10) ~
(11) 4. 'taki, o którym się wie, wiadomy, znany, notus, cognitus':
(12) 5. 'dający się dostrzec, widoczny, eminens, prominendo conspictus':
(13) ~ o kopcach, znakach granicznych, de signis terminorum:
(14) ~ 'rana krwawiąca, vulnus cruentum':
(15) 6. 'znający się na czymś, doświadczony, peritus, expertus':
(16) 7. 'podać do wiadomości, oznajmić, rozgłosić, nuntiare, notum facere':
(17) 8. w błędnym rozumieniu łac. insigne 'herb, godło' jako insignis 'wyróżniający się, niezwykły':
(18) 9. wieloznaczne z powodu braku kontekstu:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(11) 4.
Definicja	'taki, o którym się wie, wiadomy, znany, notus, cognitus':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.2.1.6. MYŚLENIE
Przykład w transliteracji	Znamenitø vczinil ies (Puł: zyawyl yes) w ludzoch czescz twoyø (notam fecisti... virtutem tuam)
Przykład w transkrypcji	Znamienitą uczynił jeś (Puł: zjawił jeś) w ludzioch cześć twoję (notam fecisti... virtutem tuam)
Lokalizacja	Fl 76, 14.