artykuł hasłowy: znamionować, znamienować, znamionować się

Jednostki:
(1) 1. 'opatrzyć znakiem, naznaczyć, signo instruere, signare, notare':
(2) ~
(3) 2. 'wyznaczać, wytyczać, określać za pomocą znaków (granice), signis terminare, constituere (limites)':
(4) 3. 'ukazywać coś, przedstawiać, ostendere, indicare':
(5) ~ 'oznajmiać, powiadamiać o czymś, nuntiare, certiorem facere':
(6) ~ znamionować się:
(7) 4. 'być znakiem czegoś, oznaczać, designare, significare, signare':
(8) ~
(9) ~ znamionować się:
(10) 5. 'kierować oczy na kogoś, coś, patrzeć, wyrażając jakieś uczucia, intencje, aspicere, intueri, mentem suam enuntiando':
(11) 6. 'zorientować się w czymś, zdać sobie sprawę z czegoś, przekonać się, dowiedzieć się, zauważyć, considerare, conspicere, animadvertere':
(12) ~
(13) 7. 'być określanym, nazywanym, nazywać się, nominari':
(14) 8. znamionować się 'stawać się widocznym, zarysowywać się, apparere, conspici':
(15) 9. wieloznaczne z powodu braku kontekstu:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(13) 7.
Definicja	'być określanym, nazywanym, nazywać się, nominari':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.4.2. WYPOWIEDŹ 2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	To przyrodzenye, ktoresch szye znamyenvye kolera, nygdy go nye vczynyla gnyevlyvem
Przykład w transkrypcji	To przyrodzenie, ktoreż sie znamienuje kolera, nigdy go nie uczyniła gniewliwem
Lokalizacja	Rozm 157.