artykuł hasłowy: zrzucić, zdrucić, zdrzucić, zrucić, zrzucić się, zrucić się (cf. Zb-)

Jednostki:
(1) 1. 'sprawić, spowodować, że ktoś, coś spadnie, strącić, zepchnąć w dół, eicere, deicere, praecipitare':
(2) ~ o strąceniu aniołów, de angelis paradiso deiectis:
(3) ~
(4) ~ przenośnie:
(5) 2. 'zburzyć, zniszczyć, powalić, delere, evertere':
(6) ~
(7) ~ 'zniweczyć, udaremnić, aliquid perdere, irritum facere':
(8) 3.
(9) ~ 'pokonać, superare, vincere':
(10) 4. 'gwałtownym ruchem ściągnąć, zdjąć coś z siebie, exuere, vestem detrahere':
(11) ~
(12) ~
(13) ~
(14) 5. zrzucić się 'zbiec się, stłoczyć się, concurrere, convenire':
(15) 6. zrucić się 'skoczyć, zaatakować, invadere, irruere':
(16) 7. wieloznaczne z powodu braku kontekstu:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(10) 4.
Definicja	'gwałtownym ruchem ściągnąć, zdjąć coś z siebie, exuere, vestem detrahere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	3.3. RUCH
Przykład w transliteracji	Gdisczy ktory clouek svim (leg. z swym) neprzygaczelem che szø valcicz, tedycz vøcz on szebe (leg. z siebie) dludze odzene sdruczy tegodla, isbicz mv ono ne uadzylo
Przykład w transkrypcji	Gdyżci ktory człowiek z swym nieprzyjacielem chce się walczyć, tedyć więc on z siebie długie odzienie zdruci tegodla, iżbyć mu ono nie wadziło
Lokalizacja	Gn 173a.