artykuł hasłowy: dziać, dzieć, dziejać

Jednostki:
(1) 1. 'czynić, działać, facere, fungi':
(2) ~ 'pień drzewa z wyrobioną barcią, arbor cavata vel alveata, apibus, apta':
(3) ~
(4) 2. 'podziać, położyć, umieścić, abdere, abicere, seponere':
(5) 3. 'nazywać kogoś (imieniem), nominare, appellare':
(6) 4. 'mówić, dicere', tylko dzie (w funkcji zdania wtrąconego) 'powiada, rzecze, prawi, inquit':
(7) 5.a.aa. 5. dziać się, dziejać się 'stawać się, odbywać się, fieri, geri, agi, celebrari': a. w zdaniu zawierającym podmiot: aa. bez dopełnień:
(8) ~bb. z dopełnieniem dalszym: od kogoś, przez kogoś:
(9) ~ komuś:
(10) ~ z kimś:
(11) b.aa. b. w zdaniu bezpodmiotowym: aa. bez dopełnień:
(12) ~bb. z dopełnieniem dalszym:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(5) 3.
Jednostka nieciągła	dziać komuś (imię)
Definicja	'nazywać kogoś (imieniem), nominare, appellare':
Semantyka	2.4.2.1. TOŻSAMOŚĆ. DOBRE URODZENIE. ZŁE URODZENIE 2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	Czeszarsz, gemusczy gest bilo tho ymø Augustus dza[a]no
Przykład w transkrypcji	Cesarz, jemużci jest było to imię Augustus dziano
Lokalizacja	Gn 2b, sim. Gn 5a. 176a. 180a.