artykuł hasłowy: łaczący (?)
| Jednostki: |
|---|
| (1) 'łaknący, głodny, esuriens': |
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'łaknący, głodny, esuriens': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Llaczøcze napelnyl dobroczi (esurientes implevit bonis Luc 1, 53) |
| Przykład w transkrypcji | Łaczące napełnił dobroci (esurientes implevit bonis Luc 1, 53) |
| Lokalizacja | MW 139b. |
| Uwagi | ~ Forma niepewna, można by przyjąć błąd pisarski zamiast llacznøcze. [W Bibliotece zabytków łacz<n>ące.] |