artykuł hasłowy: zapłatca
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'ten, który płaci (za coś), tu: wynagradza, qui aliquid solvit, hoc loco: satisfacit': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Innocencia quoque reacquiri non poterat nisi per satisfactorem, zaplatczø, sufficientissimum ca 1430 |
| Przykład w transkrypcji | Innocencia quoque reacquiri non poterat nisi per satisfactorem, zapłatcę, sufficientissimum ca 1430 |
| Lokalizacja | GlKazB II 20. |