artykuł hasłowy: dziedziczny

Jednostki:
(1) a. 'objęty prawem dziedziczenia, z dziedziczeniem w pewien sposób związany, hereditarius, qui ad hereditatem quolibet modo pertinet': a. (o ludziach) 'będący kimś z prawa dziedziczenia a. posiadania, de hominibus, qui potestate quadam iure hereditario accepta tradendaque funguntur':
(2) ~ 'właściciel i zwierzchnik terytorium, heres':
(3) b. (o przedmiotach, majątku, funkcjach) 'przynależny z prawa dziedziczenia, hereditarius, hereditate acceptus tradendusque':
(4) ~ 'ziemia podlegająca prawu dziedziczenia, hereditas, fundus, quem quis iure hereditario accepit vel alteri tradere potest':
(5) ~ dubium:
(6) c. (o prawie i dokumentach prawnych) 'dotyczący dziedziczenia, hereditarius, ad res hereditarias pertinens':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(3) b.
Definicja	(o przedmiotach, majątku, funkcjach) 'przynależny z prawa dziedziczenia, hereditarius, hereditate acceptus tradendusque':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.2.5. WDOWIEŃSTWO. SIEROCTWO. DZIEDZICZENIE. POSAG 2.4.8.3.1. WŁASNOŚĆ, WARTOŚĆ, HANDEL. POŻYCZKA. WYNAGRODZENIE. ŚRODKI NA UTRZYMANIE. POSAG, etc.
Przykład w transliteracji	Szofszka ne v<zi>øla 20 griuem dzedzicznich penøndzi po szmerczi swego mønsza 1396
Przykład w transkrypcji	Jako Zo[f]szka nie w<zi>ęła 20 gr<z>ywien dziedzicznych pieniędzy po śmierci swego męża 1396
Lokalizacja	Leksz I nr 2178.