artykuł hasłowy: (S) oczynić
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'być sprawcą czegoś, coś spowodować, uczynić, auctorem alicuius rei esse, agere, facere aliquid': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Quia sicut est voluntas Dei, ut benefacientes obmutescere faciatis, nyemąscye oczinyly (SKJ I 84: zamylczecz, zatulycz vsta zlym panom, R XXV 165: zle *zanylczecz, leg. złe zamilczeć, R XXII 352: silere cogatis *pzrypvczylibysczye, leg. przypędzilibyście), imprudentium hominum ignoranciam (I Pet 2, 15) 1403 |
| Przykład w transkrypcji | Quia sicut est voluntas Dei, ut benefacientes obmutescere faciatis, niemąście oczynili (SKJ I 84: zamilczeć, zatulić usta złym panom, R XXV 165: złe zamilczeć, R XXII 352: silere cogatis przypędzilibyście, imprudentium hominum ignoranciam (I Pet 2, 15) 1403 |
| Lokalizacja | GlJag 98. |