artykuł hasłowy: (S) pnik
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'część krzewu lub drzewa wyrastająca na nowo z korzenia, tu o winnej latorośli, odrośl, odziemek, stirps vel arbor ima, hic de vite': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Totum involuit flamis nemus et eruit atram ad celum picea, crassus caligine nubem, presertim si tempestas a vertice siluis... Hoc vbi non a stirpe valent ceseque reuerti possunt atque ima similes reuirescere, oth[o] corzenya, pnyky, terra, infelix superat foliis oleaster amaris XV ex. |
| Przykład w transkrypcji | Totum involuit flamis nemus et eruit atram ad celum picea, crassus caligine nubem, presertim si tempestas a vertice siluis... Hoc vbi non a stirpe valent ceseque reuerti possunt atque ima similes reuirescere, od [o] korzenia, pniki, terra, infelix superat foliis oleaster amaris XV ex. |
| Lokalizacja | VergGeorg 85. |