artykuł hasłowy:  imieć, himieć, imieć się, jemieć, jmieć

Jednostki:
(1) 1. 'posiadać, być właścicielem czegoś, habere, possidere':
(2) ~
(3) ~ 'mieć do rozporządzenia, habere, quod praesto sit':
(4) ~ 'ubogi, inops, pauper':
(5) 2. (o pozostawaniu w określonym stosunku rodzinnym lub społecznym) 'mieć (syna, pana itp.), habere (filium, dominum, similia)':
(6) ~
(7) ~
(8) ~
(9) 3. imieć z dopełnieniem (bliższym, wyjątkowo dalszym) w postaci rzeczownika a. zestawienia wyrażającego jakąś właściwość 'odznaczać się daną właściwością, być jakimś, esse aliquem, esse aliqua natura, animo, virtute' (typ imieć lutość 'być litościwym, habere misericordiam, esse misericordem)':
(10) ~
(11) 4.a. 4. imieć z dopełnieniem (bliższym, wyjątkowo dalszym) w postaci rzeczownika a. zestawienia wyrażającego jakąś czynność (lub jej rezultat): a. 'wykonywać daną czynność, actu quovis fungi, agere' (typ imieć chwałę 'chwalić, aliquem in laude habere, laudare'):
(12) ~
(13) ~ 'załatwić sprawę sądową, rem apud iudices agere':
(14) ~
(15) b. 'podlegać danej czynności, doznawać, affici, pati' (typ imieć chwałę 'podlegać chwaleniu, laudem habere, laudari'):
(16) ~ 'doznać zaspokojenia, być zaspokojonym, satis habere, contentum esse':
(17) 5. imieć z dopełnieniem (bliższym, wyjątkowo dalszym) w postaci rzeczownika a. zestawienia wyrażającego rezultat czynności prawnej: 'pozostawać z kimś lub do czegoś w określonym stosunku prawnym, mieć określone uprawnienia, zobowiązania, umowy, rem cum aliquo habere, ius, pactum habere':
(18) ~ 'nie mieć prawa, nullum ius habere':
(19) ~
(20) ~
(21) 6. 'trzymać, tenere':
(22) ~ 'zawierać, continere':
(23) 7. imieć (za coś) 'uważać za coś, habere aliquem (vel aliquid) pro aliquo (pro aliqua re)':
(24) ~
(25) ~
(26) 8.a. 8. z inf. a. 'musieć, mieć obowiązek, debere, cogi, obstringi':
(27) ~ 'mieć obowiązek zaniechania czegoś':
(28) b. 'mieć zamiar, chcieć, velle, cupere, in animo habere':
(29) c. 'móc, posse':
(30) d. jako słowo posiłkowe w opisowym futurum:
(31) 9. imieć się 'zachowywać się, postępować, se gerere':
(32) ~ 'być zdrowym, bene valere':
(33) ~ 'strzec się, cavere':
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajnieciągła autosemantyczna
Numer(9) 3.
Jednostka
nieciągła		imieć lutość
Definicjaimieć z dopełnieniem (bliższym, wyjątkowo dalszym) w postaci rzeczownika a. zestawienia wyrażającego jakąś właściwość 'odznaczać się daną właściwością, być jakimś, esse aliquem, esse aliqua natura, animo, virtute' (typ imieć lutość 'być litościwym, habere misericordiam, esse misericordem)':
Semantyka
Przykład
w transliteracji		Lvtosscz ymal misertus 1448
Przykład
w transkrypcji		Lutość imiał misertus 1448
LokalizacjaR XXIV 353.