artykuł hasłowy: 1. jen

Jednostki:
(1) A.1.a. A. zaimek anaforyczny 'on, is, ille, ipse' (przedmiot odesłania nazwany rzeczownikiem obecny w cytacie lub kontekście poprzednim): 1. użyty samodzielnie: a. użycia bez przyimka:
(2) ~ 'swój, ipsius, ipsorum, suus':
(3) ~
(4) ~ (temat ń-):
(5) b. użycia z przyimkiem:
(6) ~ (temat -ń):
(7) 2.a. 2. użyty w połączeniu ze względnym co 'który, quis': a. użycia bez przyimka:
(8) b. użycia z przyimkiem:
(9) B. zaimek wskazujący 'ten, ów, is':
(10) C.1.a. C. zaimek względny 'który, qui': 1. użyty przymiotnikowo, wprowadza zdanie przydawkowe: a. rzeczownik określany w zdaniu nadrzędnym:
(11) ~ (temat ń-):
(12) ~
(13) b. rzeczownik określany w zdaniu względnym:
(14) 2.a. 2. użyty rzeczownikowo: a. wprowadza zdanie podmiotowe:
(15) b. wprowadza zdanie orzecznikowe:
(16) c. wprowadza zdanie przedmiotowe:
(17) D. zaimek względno-nawiązujący 'a ten, qui':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(6) ~
Definicja	(temat -ń):
Gramatyka	zaimek
Semantyka	3.4.6. RELACJA. WSKAZYWANIE. PODOBIEŃSTWO. RÓŻNICA. RÓWNOWAGA. PROPORCJE
Przykład w transliteracji	Y obetnicø bogv vzdahø, <iżby... bog> sø nad nimy smiloual
Przykład w transkrypcji	I obietnicę Bogu wzdachą, <iżby... Bog> się nad nimi smiłował
Lokalizacja	Kśw av 13.