artykuł hasłowy: kazać

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'polecić, rozkazać, nakazać, zarządzić, sprawić, aby się coś stało, mandare, iubere, praecipere, efficere, ut ...': a. absolute
(2) ~
(3) ~
(4) b. z acc.:
(5) c. z inf.:
(6) ~
(7) d. ze zdaniem przedmiotowym:
(8) e. bez kontekstu:
(9) 2. 'nauczać zasad moralnych, mówić kazanie, orationem sacram habere, praedicare':
(10) 3. 'przekazać, powierzyć, mandare, tradere' (?):
(11) 4. 'ukazywać, pokazywać, ostendere, monstrare':
(12) 5. kazany 'schludny, czysty, mundus':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	1. 'polecić, rozkazać, nakazać, zarządzić, sprawić, aby się coś stało, mandare, iubere, praecipere, efficere, ut ...': a. absolute
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.3.4. WYWIERANIE WPŁYWU
Przykład w transliteracji	On kazal (mandavit) y stworzona sø
Przykład w transkrypcji	On kazał (mandavit) i stworzona są
Lokalizacja	Fl 32, 9, sim. Puł.