artykuł hasłowy: ale

Jednostki:
(1) I.1.a. I. spójnik: 1. spaja przeciwstawnie dwa człony lub zdania: a. przeczące z twierdzącym 'sed':
(2) ~
(3) ~
(4) ~
(5) b. twierdzące z przeczącym 'ale, zaś, sed, autem':
(6) ~
(7) ~
(8) ~
(9) c. oba zdania twierdzące 'ale, zaś, sed, autem, vero':
(10) ~
(11) ~
(12) d. oba zdania przeczące 'sed':
(13) e. pierwsze zdanie z odcieniem koncesywnym 'a jednak, jednak(że), a przecież, a mimo to, ależ, attamen, tamen, vero, sed':
(14) 2. nawiązuje nowe zdanie do poprzedniego kontekstu 'ale, zaś, jednakże, sed, tamen, autem':
(15) ~
(16) 3. spaja przeciwstawnie zdania nierównorzędne 'ale, zaś, jednakże, sed, tamen, autem':
(17) 4.a. 4. w połączeniu z zaimkami, przysłówkami i spójnikami: a. ale i:
(18) ~b.
(19) ~c.
(20) ~d.
(21) ~e.
(22) ~f.
(23) ~g.
(24) ~h.
(25) ~i. '(bo) chociaż, przynajmniej, saltem':
(26) II. partykuła 'przynajmniej, choć, saltem':
(27) ~ dubium:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	niepełna A
Numer	(24) ~h.
Jednostka nieciągła	ale zaprawdę:
Funkcja
Semantyka
Przykład w transliteracji	Owa merne poloszil ies dni moie; ... Ale zaprawdø (verumtamen, Puł: a wszakosz) wszelika prosznoscz prokni (omnis) czlowek sziwøczi. Ale zaprawdø (verumtamen, Puł: a wszako) w obraze przeszedl czlowek
Przykład w transkrypcji	Owa mierne położył jeś dni moje; ... Ale zaprawdę (verumtamen, Puł: a wszakoż) wszelika prozność prokni (omnis) człowiek żywący. Ale zaprawdę (verumtamen, Puł: a wszako) w obrazie przeszedł człowiek
Lokalizacja	Fl 38, 8–9.