artykuł hasłowy: 2. mierny, mierzny

Jednostki:
(1) 1. 'służący do mierzenia, używany przy mierzeniu, ad metiendum aptus':
(2) 2. 'dający się zmierzyć, ograniczony, nieduży, qui ad mensuram adigi, numerari potest, paucus':
(3) 3. 'wymierzony, mensuratus':
(4) 4. 'odnoszący się do miary jako opłaty od mielenia zboża, qui ad solutionem dictam mierne pertinet':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(2) 2.
Definicja	'dający się zmierzyć, ograniczony, nieduży, qui ad mensuram adigi, numerari potest, paucus':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.3.4. EGZYSTENCJA 3.1. CZAS 3.4.4. LICZBA. ILOŚĆ. WYMIARY
Przykład w transliteracji	Owa, merne (mensurabiles, Puł: pod myarø) poloszil ies dni moie
Przykład w transkrypcji	Owa mierne (mensurabiles, Puł: pod miarą) położył jeś dni moje
Lokalizacja	Fl 38, 7.